Տիգրան II (Ք․ա․95-55թթ)
Արտաշես I-ից հետո Մեծ Հայքում իշխեց նրա որդի՝ Արտավազդ I-ը։ Պարթևստանի և Մեծ Հայքի միջև տեղի է ունենում պատերազմ, որն ավարտվում է հայերի պարտությամբ։ Պարթևները հասկանալով, որ հայերը վրեժ կլուծեն, պահանջում են պատանդ տալ արքայազնին։ Քանի որ Արտավազդը չուներ որդի, պատանդ է տարվում նրա եղբայր Տիգրանի որդին, ում անունը նույնպես Տիգրան է։
Ք․ա․ 115թ․ գահ է բարձրանում Տիգրան I-ը։ Նա իշխեց մինջև Ք․ա․ 95թ․։ Նրա մահից հետո արքայազն Տիգրանը վերադարձավ Պարթևստանից և որպես վերադարձի պայման, պարթևներին զիջեց որոշ տարածքներ։ Նա պատանդ էր մնացել մինչև 45 տարեկանը։ Պարթևստանի արքունիքում Տիգրանն ուներ պատվավոր դիրք։ Նրա դուստրը ամուսնացել էր Պարթևստանի արքա Միհրդատ II-ի հետ։ Պատանդության տարիներին նա ուսումնասիրել էր Պարթևական և Հռոմեական տերությունների փորձը, որը հետագայում ուսումնասիրեց իր գահակալությանը։
Ք․ա․ 95թ․ վերադառնալով Հայաստանը՝ Տիգրանը թագադրվեց Աղձնիք նահանգում։ Հենց այդ վայրում նա կառուցեց իր տերության մայրաքաղաք Տիգրանակերտը։
Տիգրան Մեծի առաջնային խնդիրն էր լովին միավորել Մեծ Հայքի թագավորությունը, ինչը չէր հաջողվել Արտաշես I-ն։ Ծոփքի թագավորությունը շարունակում էր դեռ անջատ մնալ Մեծ Հայքից։ Ք․ա․ 94թ․ Տիգրան II Մեծը պարտություն մատնեց այնտեղ իշխող Արտանես Երվանդունուն և Ծոփքը միավորեց Մեծ Հայքին։
Հայկական բոլոր հողերը վերամիավորելու հաջորդ քայլն էր միավորել Փոքր Հայքը։ Սակայն դա իրագործել չստացվեց, քանի որ Ք․ա․ 112թ․ Փոքր Հայքը միացել էր Պոնտոսին։ Այնտեղի թագավորն էր Միհրդատ VI-ը, ում ծրագրում կար արշավանք դեպի Արևմուտք։ Իսկ Տիգրան Մեծի ծրագրերը կապվում էին Հայաստանից արևելք, հարավ, հարավ-արևմուտք ընկած տարածքների հետ։
Ք․ա․ 94թ․ դաշինք են կնքում Տիգրան II-ն ու Միհրդատ Պոնտացին։ Այն ամրապնդվում էր Տիգրան II-ի և Միհրդատ Պոնտացու դուստր Կլեոպատրաի ամուսնությամբ։ Դաշինքի համաձայն հայ-պոնտական զորքերը Ք․ա․ 93թ․ նվաճեցին Կապադովկիան, որի արքան հռոմեացիների դաշնակիցն էր։ Ըստ պայմանավորվածության Կապադովկիայի տարածքը միացվում էր Պոնտոսին։ Իսկ շարժական ամբողջ գույքը և գերինեն անցնում են Հայոց թասգավորությանը։ Բանն այն է, որ Կապադովկիայի տարածքն իր իշխանության տակ վերցնելը կհանգեցներ Հռոմի հետ հակամարտության, որը ձեռնտու չէր Տիգրան Մեծին։ Փոխարենը նա նախապատրաստվում էր Պարթևստանի դեմ պատերազմի՝ պատանդության դիմաց հայկական հողերը ազատագրելու և Մեծ Հայքին վերամիավորելու համար։
Ք․ա․ 88թ․ մահացավ Պարթևստանի արքա Միհրդատ II-ը։ Պարթևստանում սկսվեցին գահակալական կռիվներ։ Պահը հարմար էր, հայկական տարածքները հետ վերադարձնելու։
Տիգրան Մեծը ջախջախելով պարթևական զորքերը, հասավ Պարթևստանի մայրաքաղաք Էքբատան և պաշարեց այն։ Պարթևական արքունիքը Տիգրան Մեծին զիջեց նրա գրաված տարածքները։ Պարթևներն ընդունեցին նրա գերիշխանությունը։