ՄԵՆԱՎՈՐ
Երբ անտառում լուսնի ծովը,
Սիրո հովեր,
Սողոսկեցան ծառե ծառ
Ու սարե սար,
Եւ ամեն մարդ՝
Գտավ մի վարդ
Սրտիկին զարդ,
Եւ մենավոր մտա տուն,
Ինձ մխիթար գտա քուն,
Որ աչերուս կապեց մեջ
Ու տարածեց վերարկուն։
ՃԱՆԱՊԱՐՀ
Բարակ ուղին սողալով,
Ոտի տակին դողալով,
Ճամփի ծայրին բուսել է
Կյանքի ծառը շողալով։
Ի՜նչ լայն սիրտ է, որ ունի
Այս ճանապարհն Անհունի…
Մարդու, բույսի, գազանի
Եվ թևավոր թռչունի։
Նախադասության մեջ ընդգծված բառերը դարձրո´ւ հոգնակի և փորձի´ր բացատրել, թե ի´նչ է փոխվում:
Կաթը տա՛ր խոհանոց:-կաթը-անհոգնակի
Կաթի-անհոգնակի ամբողջ սերը-այն դեպքում կհաշվվի, եթե մի քանի տեղից լինի քաշել ու հյուրասիրում էր քաղաքից եկածներին:
Ալյուրը-անհոգնակի սեղանին էր դրել ու պատրաստվում էր խմոր շաղախելու:
Լողափի ավազն-անհոգնակի ասես մաղած լիներ:
Ցորենն-անհոգնակի ամբարում են պահել:
Երեխայի չարությունն-անհոգնակի արդեն բարկացնում էր մորը:
Լուիզա Եղիազարյան 